Chapter 20: Weak

                                    

                                              


                          
 Think 
                          
Think

                          
Think!
                          
I was shouting at my brain to come up with something 
                          
then it clicked
                          
I was panicking
                          
That was the reason why I always lose my balance and end up being carried along the movement of the wheat field
                          
So I composed myself and tried to calm down
                          
Pinilit kong kumilos at nang maramdaman ko na naakapak na ulit ako sa lupa, hindi ko na hinayaan na matangay ako uli
                          
"Demonyong mga damo 'to!" singhal ko habang hinahawi sila habang naglalakad, alam ko merong clear path dito kasi lahat naman ng wheat field ay may ganun
                          
Halos ma-out of balance ulit ako nang biglang nakawala ako sa gitna ng wheat field.
                          
After how many minutes or hours? Of walking and pushing all of those wheat away, I finally found the clear path
                          
I followed that path while slapping away the wheat that's still moving like there's a storm.
                          
Masakit yung hampas ng mga wheat at namumula na ang balat ko pero hindi ko na inisip yun dahil gusto ko na makaalis dito.
                          
Alam ko namang parte 'to lahat ng training pero may karapatan naman akong mainis diba? Kasi naiinis na talaga ako. Sa sitwasyon pati na rin sa sarili ko
                          
Habang naglalakad ako ay pakiramdam ko mas tumirik ang araw, sobrang init na basang basa na ako ng pawis at nahihirapan na rin akong maglakad dahil parang nauubos lahat ng tubig sa katawan ko
                          
Nagsimula na rin malanda at matuyo ang buong wheat field dahil sa sikat ng araw na sobrang nakakapaso
                          
Ito na ata ang pinakamalalang summer na naranasan ko sa buong buhay ko.
                          
Patuloy ako sa paglalakad hanggang sa bigla nalang umikot ang paningin ko tapos nagblanko na lahat
                          
"Do you think we pushed her too hard?" 
                          
"I think so too, bigla naman kasi yung training at halatang nadrain talaga siya. Nadehydrate pa yata sa summer heat na binigay mo Chailyn"
                          
"Promise, controlled lang yun. Siguro pagod lang talaga siya simula pa kanina"
                          
My eyes are still closed but I'm aware of the voices around me.
                          
That's Mikylla, Adriel and Chailyn.
                          
Kaya ko nang buksan ang mga mata ko pero pinili ko na pumikit muna para makapagpamanman
                          
Patuloy pa rin sila sa pag-uusap at naririnig ko nang nagsisisihan na sila kaya nagmulat na ako
                          
"She's awake" that's the Alpha.
                          
I glared at him as soon as I opened my eyes and then looked at Mikylla who asked if I was okay.
                          
"Oo naman, napagod lang siguro pero kayang kaya, ready na nga agad ako para bukas eh" pagbibiro ko pa para gumaan ang paligid
                          
"I'm sorry, Aria. Promise di ko talaga sinasadya" lumapit si Chailyn sa akin at hinawakan ang kamay ko para humingi ng tawad
                          
Tumawa lang ako at sinabing wala lang naman yun at hindi niya naman kasalanan
                          
"Parte naman yun ng training, kasalanan ko kasi sumuko agad yung katawan ko kaya bukas mas gagalingan ko na" sabi ko habang nakangiti at para hindi na siya maguilty
                          
Lumapit sa akin si Adriel at inabutan ako ng isang basong tubig 
                          
"Drink this" sinunod ko ang sinabi niya at ininom yun kasi pakiramdam ko rin talaga naubusan ako ng tubig sa katawan, humingi pa ako ng isang baso nang maubos ko yun