Angelnina

                                    

                                              


                          
Το νοσοκομείο που εφημέρευε ευτυχώς δεν ήταν πολύ μακριά από το αμφιθέατρο. Ακόμα κι έτσι, όμως, τα λεπτά μέχρι να φτάσουν εκεί μαζί με τον Μάρκο, φάνηκαν στον Άλεξ αιώνες. Καθισμένος στη θέση του συνοδηγού – γιατί ο Μάρκος δεν τον άφησε να οδηγήσει σε τέτοια κατάσταση – κρατούσε το κεφάλι του με τα χέρια του πασχίζοντας να μην τρελαθεί. «Πώς μπόρεσε;», αναρωτιόταν. Πώς μπόρεσε να του κρύψει κάτι τόσο σοβαρό, κάτι τόσο επικίνδυνο για την υγεία της; Τόσο πολύ πια δεν τον εμπιστευόταν; Ή μήπως ο ίδιος δίχως να το καταλάβει την είχε πιέσει τόσο πολύ σε σχέση με τον χορό και άθελά του την ανάγκασε να το κάνει; Ήθελε τόσο πολύ να ξεσπάσει, να πεταχτεί έξω από το αυτοκίνητο και να σπάσει ό,τι βρει μπροστά του, όμως έπρεπε να κάνει υπομονή. Αυτό που προείχε ήταν να σωθεί η ζωή της Νίνας. Μόνο αυτό να γινόταν κι όλα τ' άλλα έρχονταν αμέσως σε δεύτερη μοίρα.
                          
«Είναι καλά;», ρώτησε ορμώντας στα επείγοντα, με τον Μάρκο να τρέχει κι αυτός από πίσω του. Η Τζίνα στεκόταν όρθια σε έναν διάδρομο, πηγαίνοντας πέρα δώθε από την ταραχή της.

                          
«Καλά είναι.», είπε σκουπίζοντας τα μάτια της. «Συνήλθε πριν από λίγο. Ο γιατρός είπε ότι η κωδείνη της δημιούργησε μια προσωρινή αναπνευστική ανεπάρκεια γι' αυτό έχασε τις αισθήσεις της.»
                          
«Πού είναι τώρα;»
                          
«Στη μαγνητική. Θέλουν να δουν αν έγινε κάποια σοβαρή ζημιά στη σπονδυλική της στήλη.»
                          
«Σου είπε κάτι άλλο ο γιατρός;»
                          
Η Τζίνα έσκυψε το κεφάλι της, τρέμοντας και μόνο στην ιδέα του ξεσπάσματος που θα ακολουθούσε.
                          
«Πως ήταν έγκλημα το ότι χόρευε με τέτοια ζημιά στη μέση κι ότι το γεγονός ότι κουκούλωνε τον πόνο παίρνοντας οπιούχα μπορεί να της έκανε ακόμη χειρότερη ζημιά.»
                          
«Γιατί; Σε ποιό σημείο την έχει την εκφύλιση;»
                          
«Στην Οσφυϊκή μοίρα.», είπε διστακτικά αλλά, έχοντας σπουδάσει φυσικοθεραπεία, ο Άλεξ αμέσως κατάλαβε την σοβαρότητα της κατάστασης κα πιάνοντας το κεφάλι του για να μην τρελαθεί, άρχισε να φωνάζει:
                          
«Είσαι τελείως ηλίθια κορίτσι μου;»
                          
«Έλα ρε μαλάκα, ηρέμησε.», του είπε ο Μάρκος, μπαίνοντας ανάμεσα σ' εκείνον και την Τζίνα για να την προστατέψει από το ξέσπασμά του. 
                          
«Να ηρεμήσω; Το ξέρεις ότι μ' αυτό το πρόβλημα η Νίνα κάθε φορά που χόρευε ρίσκαρε να μείνει παράλυτη; Κι αυτή η ηλίθια από εδώ το ήξερε τόσο καιρό και μ' άφηνε να την ενθαρρύνω να χορεύει!»